Verdrin(g)k

Vandaag herdenk ik dat het 37 jaar geleden is dat ik bijna was
verdronken in het slootje langs het spoor aan de Commandeur
Ravenstraat.

Mijn ouders waren bij mijn oom en tante in de Spitsbergenstraat
op de koffie. Ik was met mijn neefje aan het spelen in de C. Raven-
straat. Op de een of andere manier ben ik toen te water geraakt.
Mijn neefje kon net een beetje praten en riep tegen mijn ouders:
"Stefan water, Stefan water!!"
Waarop mijn pa de sloot in sprong en mij ging zoeken. Hij vond mij
pas later. Aan het einde van de sloot lag ik ondersteboven met mijn
hoofd in de bagger en mijn schoentjes nog net zichtbaar boven het
water uit. De pleegzuster uit de buurt heeft mij toen gewassen,
reanimeren of beademen was niet nodig. Het was blijkbaar mijn
tijd nog niet. Een uurtje later speelde ik alweer op straat.

Ik was twee jaar en herinner me er niets van.

Vandaag ben ik twee jaar getrouwd...........